دبیر: تمام هزینه بازسازی خانه کشتی از بخش خصوصی تامین شد

 علی‌رضا دبیر امروز (دوشنبه) در مراسم افتتاح خانه کشتی شهید ابراهیم هادی اظهار داشت: باید تشکر ویژه‌ای از عبدالله موحد داشته باشیم. بعد از اینکه به جمع بندی رسیدیم و با لطف سیدحسن خمینی جام یادگار امام (ره) را به نام موحد نامگذاری کردیم، با موافقت وی این تغییر نام صورت گرفت.

وی ادامه داد: حتی اتحادیه جهانی هم از این بابت از ما تشکر کرد و قرار است این مسابقات در بابلسر برگزار شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

جز معدود کشورهایی هستیم که یک جام را به نام یک قهرمان زنده نام‌گذاری می‌کنیم. خوشحالیم که در زمان حیات آقای موحد این اتفاق افتاد. مسابقات لیگ را نیز به نام حاج احمد خمینی (یادگار امام) نامگذاری کردیم.

رییس فدراسیون کشتی تصریح کرد: بعد از این اتفاق با موافقت عبدالله موحد خانه کشتی شماره ۲ به نام شهید صدرزاده و خانه کشتی شماره یک به نام شهید هادی نام‌گذاری شد.

دبیر ادامه داد: هر خانواده‌ای که اینجا را می‌دید اجازه نمی‌داد فرزندش به خانه کشتی بیاید. فدراسیون را با ۶۰ میلیارد بدهی تحویل گرفتیم؛ شخصی که راننده یکی از خانواده‌ها بوده از فدراسیون کشتی حقوق می‌گرفت، وقتی آمدم عذرش را خواستم و حالا از ما شکایت کرده و ۵۰ میلیون می‌خواهد.

رییس فدراسیون افزود: به جرات می‌توانم بگویم اینجا بعد از بازسازی بهترین خانه کشتی دنیاست. وقتی تشک‌های قدیمی را برمی‌داشتیم برای ۲۱ سال قبل بود و به طور کامل پوسیده شده بود. این کار من نبود و بدون حمایت بخش خصوصی و برادران انصاری میسر نبود. از وزیر ورزش و رییس کمیته ملی المپیک هم قدردانی می‌کنم.

وی ادامه داد: خدا لطف کرد تمام ۱۵ میلیارد هزینه بازسازی را از بخش خصوصی گرفتیم و یک ریال هم از دولت نگرفتیم. ۲۲ سال در خانه کشتی اکسیژن وجود نداشت و یک و نیم میلیارد برای دستگاه‌های هواساز هزینه شد. تمام اتاق‌ها تخریب شده بود و شرایط بسیار بدی داشت. نور خانه کشتی را ۴ برابر کردیم تا کشتی‌گیرانی که تمرین می‌کنند لذت ببرند.

رییس فدراسیون کشتی تصریح کرد: از مسوولان ورزش تقاضا می‌کنم، خانه کشتی کنار دریاچه هم تعیین تکلیف شود. حدود ۷۰ درصد پیشرفت داشته، اما رها شده است. متاسفانه در طراحی افتضاح مشاوره داده شده است اما در مصالح فوق‌العاده است. امیدواریم تکلیف آنجا هم زودتر روشن شود.

برچسب‌ها کمیته ملی المپیک کشتی سید حسن خمینی فدراسیون کشتی عبدالله موحد علیرضا دبیر بابلسر

منبع: ایرنا

کلیدواژه: کمیته ملی المپیک کشتی سید حسن خمینی فدراسیون کشتی عبدالله موحد علیرضا دبیر بابلسر کمیته ملی المپیک کشتی سید حسن خمینی فدراسیون کشتی عبدالله موحد علیرضا دبیر بابلسر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۰۲۱۳۷۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

برای آموزش و پرورشی که سرپا نیست

مجتبی مرادی؛ حکومت‌ها اگر بتوانند از سلاح و موشک و بمب دست بردارند، از آموزش و پرورش نمی‌توانند صرف‌نظر کنند، چون ایده‌ها، الگو‌ها و مدل‌هایی از کمونیستی‌ترین وضع تا سکولاریسم و لیبرال دموکراسی و اسلام دارند که با قوای نظامی امکان نهادینه‌کردنِ آن‌ها وجود ندارد، پس ناگزیرند روی قوای ذهنی کار کنند تا نظام حکومتی و بلکه اجتماعی‌شان از هم نپاشد و نسل‌های بعدی همچنان به نظم مطلوب و برساخته‌ی حکومت پایبند باشند. از همین روست که گزینه‌ی آموزش اجباری در بسیاری از ممالک هست، حال آن که سربازی اجباری نیست.

انصاف این است که جمهوری اسلامی ایران اصلِ سیِ قانونِ اساسی‌اش را که رایگان بودنِ آموزش و پرورش است مراعات کرده، به علاوه تغییرات پی‌در‌پی نظامِ آموزشی، فارغ از آثار و نتایجش، خود گواه دیگری بر اهمیتِ آن و دغدغه‌ی نظام است.

امروز دیگر با یک حسابِ سرانگشتی معلوم می‌شود که دخل و خرج این سازمان عریض و طویل با هم نمی‌خواند و فقط با تقسیم رقمِ بودجه بر کارکنانش مشخص می‌شود هشت‌اش گروِ نه است. هزینه‌ی مدرسه‌سازی و نگه‌داری ساختمان‌ها و مراکزِ آموزشی خود قوز بالا قوز است. تجهیز مدارس به ضروریات روز گاهی به خیالبافی می‌ماند وقتی هنوز مدارسِ کپری داریم.

اگر تحریم‌ها برداشته شود و نفتِ ۱۵۰ دلاری بفروشند و دستِ دولت و حاکمیت پر باشد، می‌تواند به آزمون و خطاهایِ آموزشی پرورشی‌ ادامه دهد که به احتمالِ زیاد کم‌ترین عوارضِ آن حیف و میلِ بیت‌المال خواهد بود، همین الان آمار‌های رسمی از افتِ شدیدِ تحصیلی و عدمِ رغبت در دانش‌آموز و احتمالا معلم حکایت دارد.

دو چیز ثابت است:

۱. نظام در زمینه‌ی آموزش و پرورش دغدغه دارد.

۲. به هیچ وجه آن را رها نمی‌کند.

دو چیز روشن است:

۱. آموزش و پرورش اگرچه نمرده است، اما سرپا هم نیست.

۲. آموزش مثل هر امر دیگری متناسب با عصر و زمانه‌اش تغییر می‌کند و ابعاد و وجوهِ تازه‌ای می‌یابد.

پیشنهادها:

۱. آموزش مقطع ابتدایی اجباری شود، هزینه‌های آن تمام و کمال به عهده‌ی دولت باشد.

۲. نصفِ هزینه‌ی تحصیل در مقطع راهنمایی از خانواده‌ها گرفته شود و نصفِ دیگر را دولت تأمین کند.

۳. هفتاد درصد هزینه‌ی تحصیل در مقطع متوسطه را والدین و سی درصد دیگر را دولت بپردازد.

۴. نظامِ تربیت‌معلم، مثلِ دانش‌سراها، بعد از مقطع راهنمایی با جدیت احیا و فعال شود.

۵. دانش‌آموزان پس از پایانِ مقطع راهنمایی و با نظارت دولت جذبِ کارگاه‌ها، کارخانه‌ها و مراکزِ تولیدی شوند تا هم ضمن کارآموزی و کارورزی پس از چهار سال نیروی تخصصی کار آماده باشد. بیمه و حقوق حداقلی هم ضروری است.

۶. معافیت‌ها و مشوق‌های مالیاتی و سرمایه‌گذاری برای بخش خصوصی در نظر گرفته شود تا به تدریج و در حالت ایده‌آل نیمی از امر آموزش را عهده‌دار شود. مدارسِ خصوصی یکی از مهم‌ترین ابزار‌های ارتقای آموزش و کاستنِ از بار دولت است.

۷. با فعال شدن بخشِ خصوصی ماجرایی تحتِ عنوان خیرین مدرسه‌ساز و ساختمان‌سازی‌های بیهوده متوقف شده، کمک‌های داوطلبانه‌ی مردمی مستقیما به خزانه‌ی آن برسد.

۸. مدرک‌گرایی که آفت و ضد ارزش است برچیده شده، دانشگاه‌های دولتی به حداقل ممکن برسد (مثلا حداکثر بیست دانشگاه) و بقیه‌ی آموزش عالی به بخش خصوصی سپرده شود تا افراد با هزینه‌ی شخصی و در صورت تمایل در آن مراکز ادامه تحصیل دهند.